சுகந்தமே
உனது பார்வை
விசிறியபோது
நான் உனது
விசிறியானேன் !
உன்னைப்
பார்த்தப் பின்புதானே
என் மன்மத சன்னல்கள்
திறந்து கொண்டன !
உனது இமைவிசிறி
அசையும் போதெல்லாம்
என்னுயிருக்குள்
புழுக்கங்கள் !
உனது
வாய் சோலைக்குள்
பற்களாய்
பவலமல்லிகைகளை
பதியம் போட்டது யார்?
எனது கைநார்கள்
கட்டுவதற்கே
சுகந்தம் வழிய
பூத்து வந்தாயோ
புதுமலரே !
உடல் கவர்ச்சியிலே
காதல் உடன்படிக்கை
போட்டவர்கள்
இல்லையே நாம் !
எண்ணப் பந்தல்களில்
மொட்டுவிட்டு
மனமெங்கும்
மல்லிகையாய்
மணந்ததல்லவா?
நம் காதல் !
எனது
கனவு அரங்கில்
உன்னைத்தவிர
வேறுபடங்களை
ஓடவிடுவதில்லை!
எனது சுகந்தமே
உனது முத்தங்கள்
என்ன எலக்ட்ரான்களா?
அவை என்னுள்
மின்னோட்டத்தை
உற்பத்தி செய்தபடி... .. .
இப்பொழுதெல்லாம்
நான்
அதிர்ந்து நடப்பதில்லை
ஏன் தெரியுமா?
நீ எங்கே
வியர்வையாய்
என்னிடமிருந்து
வெளியேறிவிடுவாயோ
என்கிற பயம்தான் !
- சுகன்
உனது
பதிலளிநீக்குவாய் சோலைக்குள்
பற்களாய்
பவலமல்லிகைகளை
பதியம் போட்டது யார்?
வியக்க வைத்த பொருத்தமான உவமை...
உவமையை இரசித்துப் பாராட்டிய உங்கள் கவிதைமனசுக்கு என் நன்றிகள். எழுத தூண்டும் உற்சாக வரிகள்.
பதிலளிநீக்கு- சுகன்