கோடைக்காற்று
காதலியின் பார்வைகளாய் காற்றே வீசு !
கசகசக்கும் உடலினையே தழுவித் தேற்று
நாதங்கள் மீட்டிடுவாய் செடியின் ஊடே !
நாசிக்குள் புகுந்தின்பம் தருவாய் சிட்டே !
ஆதவனின் ஆத்திரத்தில் பகலில் நாங்கள்
அல்லலுற்ற கொடுமைக்கு மருந்தும் நீயே !
பாதங்கள் இல்லாமல் நடந்தே வந்து
பனிமலரின் குளிர்வினையே இரவில் பூசு !
அந்தியிலே உடலினிலே மோதி இன்பம்
அவிழ்க்கின்ற பூஞ்சிறகின் பெயரோ தென்றல் !
சந்திரனை மேகவலை வீசி வீசி
சிறைப்பிடித்து மகிழ்வதுவே உந்தன் வேலை !
மந்திரமா தந்திரமா நீயும் வந்தால்
மனசுக்குள் கவிக்கன்னி தருவாள் முத்தம் !
செந்தமிழின் தாயகமாம் பொதிகை விட்டு
சதிராடி வருபவளைச் சேர்ந்தால் இன்பம் !
சுமந்துவரும் செய்திகளைக் கரைப்பாள் காதில் !
சுகந்தமனம் நெஞ்சடுக்கில் நிறைப்பாள் நாளும் !
அமுதத்தை உடல்பூசி கனவு தேசம்
அழைத்திடுவாள், வாகனங்கள் இல்லா மல்தான் !
சமர்த்தாக காதலரின் இடையில் போவாள் !
சத்தமின்றி அவர்குறும்பை ரசித்துப் பார்ப்பாள் !
சமத்துவத்தை முழுவதுமாய் ஏற்ற தாலே
சாதிமதப் பேதமின்றித் திகழு கின்றாள் !
கவிதை, ஒளிப்படம் - சுகன்
